خواندن این کتاب احساسی در من بوجود آورد که قبل‌تر با دیدن فیلم محمد رسول الله و کتاب آنک آن یتیم نظر کرده. هر سه لطیف بودند مثل بوییدن گل محمدی، مثل ایستادن کنار دریای مواج و چشم دوختن به کرانه‌ها، مثل پناه بردن به آغوش مادر و استشمام عطر مادری. دلم میخواست من نیز کنیز خانه خدیجه(س) و محمد(ص) بودم. دلم میخواست عاشقانه‌های الهی این خانه را از نزدیک می‌دیدم. اما چه حیف که لیاقت دریافت این احساسات لطیف و ناب را ندارم..
