یادداشت‌های نازنین بیگدلو (1)

          داستانی بود از رنج و فقدان و طرز کنار اومدن آدما با این مسائل 
به نظرم هر آدمی برای رها شدن لحظه ای از درد دستاویزی داره که تو این کتاب آدما به ادبیات و قصه ها فرار میکردن و این ابزار به عبور از اون درد منجر شد  این کتاب لحظه های قشنگی تصویرسازی کرده بود و شخصیت پردازی خوبی هم داشت ولی داستان پیچیدگی خاصی نداشت