یادداشت‌های afsaneh (3)

          اتفاق‌ها همیشه می‌افتند و من تنها تماشاچی‌ام. فقط خودم را با آن‌ها وفق می‌دهم.
        

          من می‌دانم که شب مثل روز نیست؛ می‌دانم که همه چیز فرق می‌کند، موضوع‌های شب را نمی‌توان در روز بیان کرد، برای این که دیگر وجود ندارند و شب ممکن است برای مردمانِ تنها، همین که تنهایی‌شان آغاز شد، وحشتناک باشد.