یادداشت‌های پنگوئنِ بزرگ. (2)

          من با کتاب‌هام زندگی می‌کنم 
تا جایی که بتونم با خودم همه جا میبرمشون و با اینکه فرصت ها کم و محدود ولی هر زمان کوچکی ام که بدست بیارم
میخونمشون<:
درسته روندم کند شده و کم کاری می‌کنم
ولی همین ریز ریز خوندنا ام داره بهم حال میده
از اونجایی که یکی از شهر های مورد علاقم رشت
و اون حس و حال قشنگ درکش می‌کنم 
یه وایب تازگی و قشنگی بهم می‌ده
و مرد داستان رو می‌فهمم
همه اینا دست به دست هم داده
تا منی که توی سال جدید مخصوصا کند شدم رو به سوی پیشرفت توی خوندن کنه.
<:
        

          از اولی که غول مدفون رو شروع کرده‌ام ذوق زیادی داشتم
ولی  داره انگاری  الان که تقریبا وسط کتابم
کُند پیش میره و اون ذوقم رو کم کم میبره
به هرحال من هرجا که باشم همانند عکسی که از خودم گذاشتم توی مدرسه. مثل همیشه تا فرصت گیر بیارم میخونمش ولی منتظر اون قسمت از کتابم که بگم
" نه خب ببین چقدر خفن بود و خوب تموم شد" 
و به قلم کازوئو ایشی گورو ایمان دارم.