یادداشت‌های پریسا پورمحمدی (3)

          خیلی دردناک بود ، با خوندن هر فصلش عصبانی میشدم و ناراحت ، اما چیزی در وجودم نگذاشت کتاب رو نا تموم رها کنم.عجیب بودنش در این بود که کتاب بر اساس واقعیت نوشته شده و خود ژان تولی  تنها به گزارش های پلیس اکتفا نکرده بلکه تحقیق میدانی هم کرده و مردم اون روستا تولی رو تهدید کردند که اگر بیشتر از این پرس و جو کنه ، همون بلا سر خودش میاد .
        

          کتاب محشر بود . قلم نویسنده آنقدر خوب است که می توان خود را بین شخصیت ها حس کرد . از این کتاب فیلمی هم موجود است و من خوشحالم که عجولانه  سراغ فیلم نرفتم ، چون به هیچ عنوان فیلم نمی تواند حس و حال واقعی را به شما نشان دهد .