چطور یه کتاب میتونه اونقدری خوب باشه که طی دوسال اخیر که داشتمش حدود ۱۷-۱۸ بار تیکه تیکه خونده باشمش؟
شخصیت ها همه بافت داشتن،و انگار نویسنده علاقه‌های خودشو توی بعضی قسمتای داستان جا داده بود.وقتی کتاب های دیگه نویسنده رو خوندم،بین کاراکترای اصلی هر کتاب شباهت هایی پیدا کردم و این حس رو بهم میداد که انگار شخصیتا واقعین و با مشکلات عادی دست و پنجه نرم میکنن.
یکی از دلایلی که خیلی به کتاب های ریالیستیک علاقه مند شدم همین کتاب بود.
