ساشا دستانش را توی جیبش فروکرد و صمیمانه گفت: «سلام، چطورهایین؟» همه چیز او نشان از آمریکا داشت. جین شل‌وولش، تی‌شرت سفیدش با لوگویی روی سینه و کتانی‌های فوق‌العاده‌ سفید نایکش. مثل سانی قدبلند و لندوک بود و موهایش را به سبک آفریقایی به قدری سفت بافته بود که تبدیل به گیس بلندی شده بود و از گردنش رد میشد و مثل آناتوف در بینی‌اش حلقه‌ی طلایی داشت.

«نمی‌دونم رونان. به نظرم ما بیشتر شبیه چای کیسه ای هستیم. توی آب داغ پر رنگ و پر رنگ‌تر میشیم.»

می پرسم:«چرا داشتی در مورد تخم مرغ و سیب زمینی حرف میزدی؟» «چون میخوام این رو بدونی که ما هردومون تخم مرغیم،نه سیب زمینی.» «چرا ما تخم مرغیم نه سیب زمینی؟» «به این فکر کن که وقتی هردوشونو توی آب جوش بندازی,چه اتفاقی براشون میوفته.»