یادداشت‌های مریم دوست‌محمدیان (1)

          صبحی بود. درست ده دقیقه قبل از امتحان. کتابی را به دوستی دادم و گفتم دوستش نداشتم. گفتم ایراد از کتاب نیست؛ ایراد از من  و ذائقه من است که دیگر سر هیچ سفره‌ای نمی‌نشیند.
یک ساعت بعد که آمدم خانه این کتاب چسبید به دستم. سر این یکی سفره نشستم. دلیلش برای خودم معلوم نیست. شاید آخر معلوم شود. اگر این‌طور شد برای‌تان خواهم نوشت.