یادداشت‌های زهرا رحمانی (3)

            قلم نویسنده ضعیف  و جذابیت کتاب به خط داستانی آن است. بسیاری از دغدغه مندان مسائل مذهبی، سیاسی و اجتماعی کتاب های آقای حداد پور را به جهت روشنگری به نوجوانان پیشنهاد میکنند، غافل از اینکه کتاب های ایشان به شدت و به شدت، حاوی محتوای اروتیک است. محتوایی که اگر کمی اصلاح شود و همچنین اگر با توصیفاتی کلی و در پس پرده حیا بیان گردد ضربه ای به اصل داستان وارد نمیگردد . حقیقتا اصرار ایشان مبنی بر وجود صحنه های اروتیک با توصیف جزئیات تمام را درک نمیکنم و خواندن کتاب های ایشان را به خصوص برای نوجوانان پیشنهاد نمیکنم.
          

            سبک و قلم نویسنده را بسیار دوست داشتم، هرچند که گاهی روایت با تکلف هایی در گفت و گو ها و ارتباط میان جملات به خواننده ارائه میشد.
تکرار بیش از اندازه باخ و نوایش در داستان نیز به نظرم از ارزشی که بنا بود در کلیت اثر داشته باشد کم کرد.
مکالمات طبیعی و باور پذیر داستان  نیز از نقاط قوت اثر بود.