یادداشت‌های حسینی (8)

          علی خوش لفظ و خوش و زخم و خوش اخلاق دلم را با خود برد 
شیطنت های بچگی 
دغدغه های جوانی 
شهید زنده بودن بعد از جنگ 
و همه لحظات و خاطراتش جذاب بود برایم از سیم خار دار نفس سرکش تا شب‌های عملیات و شب‌های جمع آوری اطلاعات ...
بعد از خواندن کتاب خیلی دلتنگش شدم ولی پر کشیده بود و رفته بود
گاهی دلم هوای همدان میکند که بروم سر مزارش ...کاش قسمت شود تا کمی آرام بگیرم 
        

          چقدر از این کتاب خاطره های خوبی دارم 
چقدر شیرینی فهم زمانی که میخواندمش زیر زبانم مانده است 
چقدر لذت فکر و جوشیدن تفکر و غرق در دریای معنای کتاب برام آرامش بخش است 
چونان نخ تسبیح همه افکارم را به هم وصل کرد 
نگاه تازه و جدیدی به آیات به من داد
و نویسنده برایم چندین برابر عزیز و محترم تر شد .
        

          چقدر تلخی انظلام نمایان بود
چقدر حقارت روح ها به رخ پیشرفت های تکنولوژی پنجه میکشید...
عزت ها فروخفته اند و حقارت ها جولان می‌دهند..‌
و کاهنانی که مشغول بت پرستی خودرا به فراموشی از رخداد هیروشیما و ناکازاکی زدند
        

          ترسیم یک عاشق ، معشوق را
ترسیم یک شاگرد ، استادش را 
ترسیم یک عشق ، معنی اش را
و ترسیم رسم بنده ی واقعی همین کتاب است و بس
        

          روحم با این کتاب آرام گرفت و عقل لذتش را به من چشاند زیبا تصویری از توحید و زیبا بحثی بود ... اقتباسهایم برایم شیرین بود
        

          شیخ انصاری سفره ای پهن کرده و طعامی ناب چون کتابهایش دارد ولی طعم شیرین زندگانیش لذیذ تر از همه بود با قلمی دلنشین و ملیح ...
        

          قلم زیبا ، موضوع زیباتر 
پسر والا ، پدر والاتر 
اسب مجروح ، نویسنده مجروح تر
مخاطب آشفته ، آهنگ متن آشفته تر 
با تو عشقم به قلم بیشترشد ... ممنون سید مهدی شجاعی عزیز
        

          به نام معجزه 
به نام ایمان 
به نام مومن 
نمیدانم به کدام اسم و کدام طریق به حضرتش رسیده اید ولی میشود از معجزه های روز های توپ و آتش و گردو خاک وسط بیشه زار در کنار دریای گرسنگی ، لب زخم های دهان گشوده , در حال خوردن برگ های ترش درخت انگور ، همراه نوجوانی در جغرافیای تپه ی برهانی به خدا رسید... چقدر معجزه در کنار روزمرگی ها میچسبد و چقدر تعجب ها نرم خو میشوند و کنارت مینشینند ... 
حماسه ایست تپه های برهانی...