یادداشت‌های عسل ابولی (2)

          حوالی سی و یک شهریور ، قطار قصه پیاده می شود تا یک تاریخ نستوه و پر و پیچ خم را از ب ِ بسم الله قلم  بزند و ثانیه هایش را کش دهد تا داستانش در آن جا شود و جا نخورید اگر ، کنار ِ نفس هایی که حین خواندن حبس می کنید ، در  قاب هایی هم گرفتار می شوید و می خندید . 
کتاب حاضر پر از غیر منتظره هاست . و اما رنگ ِ زندگی می پاشد بر نقش زنان ِ شهر که در کمتر کتابی چنین  پر‌رنگ و مهم روایت می شوند 
نویسنده هیجانش را قورت می‌دهد و پخته بر ساحل ِ واقعیتی درست چشمانش قلم می زند . 
البته گاهی منبر هم می رود که باید ایثار کرد و منبر ها را بخشید .
یا منبر ها را پذیرای جان شد و نوشید 
این ، سلیقه است .
لُب ِ کلام آنکه ، شما ، داستان آدم معمولی های همه تیپ قریب ِ همجوار ِ مرز عراق را در حلول جنگ می خوانید 
و خوش گوارا خواهد بود قطعا ! 
        

          کتابی که از آن صحبت میکنم ، برای نشان دادن کیف و احوالش از تو زمان می طلبد  و فرصت می طلبد . پس صبور باش تا طعم حلوت آن را بچشی . 
قدم به قدم ، دستت را می‌گیرد و از کوچه پس کوچه های تاریخ تو را تا سی و یک شهریور پنجاه و نه می کشاند ، آن وقت ، آنجا ، کش و قوصی به شانه هاش می دهد و داستان را تازه شروع می کند . نکته جذاب این کتاب پختگی نویسنده در کنار گذاشتن هیجان ها و قلم زدن به شخصیت های متنوع و رنگارنگ است .  
هر کس با هر سلیقه و امیالی ، شبیه خودش  را در کتاب می یابد .
این کتاب بسیار کلیشه زداست 
و همین آن را رقیق و دقیق و واقعی کرده است 
واقعی و آمیخته از شیرینی و تلخی ! 
کتابی که آمیختگی تاریخ و داستان نیست 
بلکه داستانی در بستر تاریخ است 
و جلد اول که مقدمه روایت ِ این داستان پر سیر و گفت و گوست 
بسیار خوشایند و خدنگ قلم زده شده بود 
پیشنهاد میکنم بخوانید .