یادداشت‌های زهرا (3)

        پایانش واقعا ناراحت کننده بود 
بعد همه اتفاقاتی که بین پی و کای افتاد نباید اینطوری تموم میشدن 
نمی‌دونم چرا ولی بعد از خوندن فصل آخر از کیت متنفر شدم 
با اینکه زیادی مظلوم و بی گناه بود 
ولی باز نتونستم جلوی اون حس تنفر ازش رو بگیرم 
ولی با این حال شاید تو جلد سوم همه چیز عوض بشه 
در کل کتاب قشنگی بود و ارزش خوندن داشت

      

        اولین باری که تصمیم گرفتم یه کتاب صوتی رو گوش بدم 
به صورت شانسی این کتاب رو انتخاب کردم 
اما حالا یکی از از مورد علاقه ترین کتاب هام شده 
مکالماتی که بین اسکار و خانم صورتی اتفاق می‌افتاد باعث می‌شد به زندگی خودت فکر کنی 
فکر میکنم جمله مورد علاقم از این کتاب اون قسمتی باشه که اسکار میگه:
_خستم 
_ خسته ؟ الان چند سالته ؟ هجده؟ آدما تو ۱۸ سالگی خسته نمیشن 
به طرز عجیبی زندگی که برای اکثرا ماها تا ۹۰ سال طول می‌کشه برای اسکار فقط چند روز گذشت 
اما تو همون چند روز چیز هایی رو تجربه کرد که شاید ماها با سالیان دراز زندگی هیچوقت درکشون نکنیم یا حتی تجربشون هم نکنیم 
احساس میکنم بعد از این کتاب ، حس بهتری به زندگیم دارم و دلم نمی‌خواد از هر لحظه با ارزش زندگیم ساده بگذرم 
و همیشه آرزو میکنم کاش منم تو زندگیم مامی صورتی داشتم که بهم اجازه نده نسبت به زندگیم ناامید بشم