یادداشت‌های بردیا آریایی (1)

        یک شاهکار از عالیجناب یوسا. درد مشترک تمام جوامع تحت سلطه دیکتاتوری نه تنها دیکتاتور و افرادش نیست بلکه جامعه دیکتاتور زده است. آدمهایی که خواسته یا ناخواسته با رفتارشان فکرشان و گفتارشان حتا با کوچکترین و جزئی ترین چیزها به دیکتاتور و حکومت دیکتاتوری مشروعیت می دهند. از طرفی دیکتاتور و افرادش به واسطه اینکه تمامی قدرت جامعه را در اختیار دارند و انسان خطا کار در چنین شرایطی در پی برآورده سازی عقده های خود میرود و رو به انحرافات اخلاقی میگذارد. دن فرمین از بلند پایه های دولت گاهی خشن گاهی بی رحم حتا در کنترل پسرش سانتیاگو عاجز است و در خفا مفعولی مفلوک. دن کایو خشن است و به مردم رحم ندارد ولی در اوج فساد مالی اخلاقی و جنسی و مردمی ساده چون آمبروسیو که به قول آقای یونگ از داشتن تاج قربانی بر سر لذت می برند. وقتی که می‌خواندم انگار درباره ایران نوشته شده بود نه پرو...