یادداشت‌های فائزه افشارنیا (1)

          تردید ندارم که او اینک برای دیگران نقش بازی نمیکند، اما آیا این دروغگوی درونش نیست که همچنان او را بازیچه ی خود می سازد؟ وقتی مسیح به قلب او راه میابد، وقتی اطمینان از دوست داشته شدن اشک شوق بر گونه هایش می دواند، آیا این خصم نیست که دوباره او را فریب میدهد؟