یادداشت‌های آرزو شاه آبادی (1)

          گاهی تنها راه برای کنار آمدن با گذشته ی تلخ یا عجیب انسان فراموشی آن است، دَرَگان شخصیت داستان ما هم همین راه را دنبال کرده بود و از هر چیزی که او را به گذشته اش نزدیک میکرد فراری بود، فراری که بعد از گذشت چهل سال با تکرار نامی برای او به پایان رسیده است.
تا در محله گم نشوی داستانی با انتهای به سرانجام رسیده نیست داستان مردی ست با گذشته ی گنگ و نامشخص که مودیانو تلاش می‌کند ما را نیز در این گنگی سهیم کند ، تلاشی که به نظر من کار ساز بوده است و شما بعد از پایان کتاب هنوز هم به دنبال آن است که بدانید سرگذشت آن کودک، آنی، شانتال چه شد...