یادداشت‌های سجاد مقید (2)

          روسو در صفحه‌ی ۱۰ کتاب (پیشگفتار) گفتار درباره‌ی نابرابری، با تصریح بر این که شور جنگاوری و غرور سلحشوری، نافع آزادگی و چشاننده‌ی طعم آن است؛ آرزو می‌کند در کشوری زندگی می‌کرد که نه عشق ددمنشانه‌ی کشورگشایی دارد و نه طعمه‌ی فتوحات دیگر دولت‌هاست. این جمهوری مجبور نیست از چیزی جز خودش بترسد. اگر شهروندان این کشور، آموزش استفاده از اسلحه می‌بینند، نه برای کشورگشایی و نه برای دفاع از خود، بلکه برای زنده نگاه داشتن همان شور جنگاوری و غرور سلحشوری است که با پرورش جدیت اخلاقی، شرط تحقق جمهوریت و آزادی، و حافظ و نافع آن است.