یادداشت‌های مُ‌نا (5)

          معمولاً کتاب هایی که به صورت اتفاقی شروعشون می‌کنی بهترین کتاب های زندگیت می‌شن. اسم شخصیت اصلی رو نمیتونم بگم چون یک اسم نداره... نمیتونم بگم اهل کجاست چون همیشه رها کرده...  دیوانه وار به من گفت شاید تنها کار مهمی که توی زندگی کرده باشیم نگاهِ عمیقی به یک درختِ سرو بوده باشه.
        

          بعد مدت ها بلاخره خوندمش. 
داستان واقعا کشش زیادی برای من داشت، و خب ما عاشق کتاب هایی هستیم که راجب کتاب هستند. در طول سه روزی که کتاب رو مطالعه می‌کردم، دلم می‌خواست من هم توی هاولینگ بوکس کار کنم. صبح ها از فرانک کروسان و شیر قهوه بخرم. و کل مدت کتاب بخونم و کسی باشه که براش لای صفحه ۴۴ و ۴۵ نامه بگذارم. شاید همین کتاب رو برایِ نامه گذاشتن انتخاب می‌کردم . دوست داشتم یه وبلاگ داشتم و راجب کتابخونه و کتاب ها می‌نوشتم. و شب به صدایِ کتابخونه گوش می‌دادم. از دوست عزیزم که این کتاب رو بهم امانت داد ممنونم، لطفا بیا باهم در هاولینگ بوکس کار کنیم. و از اینجا دارم بهت می‌گم بین صفحات ۴۴ و ۴۵ رو چک کن. 
        

          این کتاب برام عزیزه.
چون اولین باری که روم نشد بهش بگم دوسش دارم گفتم یادت باشه. همونطور که فرزانه می‌گفت زندگیش رو شبیه قدم الخیر (کتاب دختر شینا) می‌بینه منم همین حس رو به فرزانه داشتم. 
هرچند خیلی خیلی بی لیاقت تر ، شاید بشه گفت فقط یه حس نزدیکی... 
کاش همه ما زنده به شهادت بشیم. 

        

          چیزی که نویسنده توی مقدمه‌‌یِ بامزش نوشته درسته کاملاً کتابی که هر وقت خواستی بتونی بری سراغش و اگه دوست داشتی از وسط شروعش کنی. 
این همون کتابیه که هر چند وقت یکبار باید بری سر وقتش و هر بار که ورق میزنی‌ برگه هاش رو نوازش کنی. 
پیشنهادم برای کتابی  که توی طبیعت بخواید با خودتون همراهش کنید همینه، چون با هر سطرش به خوبی می‌تونید فکر کنید، راجب زندگیتون و خودتون...
 و برای منی که جسارت کمک خواستن از دیگران رو ندارم یک تلنگر بود. 
        

          خدایِ من! 
یک دقیقه تمام شادکامی! 
آیا این نعمت برایِ سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟

شب هایِ روشن  برایِ من یادآور سال های زندگانیم بود، مخصوصاً دو سال پیش، خواندن برشی حیرت آور از زندگی این مرد خیالباف مرا یاد خودم انداخت. (که البته به  عقیده من زن خیالباف بودن به مراتب دشوار تر است.) چه تلاش دلسرد کننده‌ای وقتی با مغز استخوان خواهان عشقی هستی که مدت ها قبل، از تو ربوده شده‌اس  و چقدر انسان در مقابل عشق ضعیف می‌شود چوناکه تمنایِ قلبش برایِ گلایه را نیز به تشکر از معشوق درمیاورد. که چه خوب ضربتی  زدی، که چه خوب زمین افتادم.