یادداشت‌های طاهره عطاررئوف (1)

          دومین کتابی که از غسان کنفانی خواندم. 

باز هم حضور پررنگ بیابانی در زیر نور سوزان خورشید. باز هم مردی که می‌خواهد از سرزمینش بگریزد و باز هم داستانی تلخ و گزنده و البته نمادین از قضیه‌ی فلسطین. همانند کتابی که قبل‌تر خواندم: مردانی در آفتاب. 

روایت سیال کتاب و تغییر متناوب راوی از جذابیت‌های کتاب است گرچه شاید در ابتدا کمی گیج‌کننده به نظر برسد و بر ابهام داستان بیفزاید. 

داستان را دوست داشتم و قطعا باز هم از غسان کنفانی خواهم خواند.