یادداشت‌های Reyhaneh (6)

          کتابِ آرامش بخشی بود.
توی کمتر از پونزده دقیقه تموم شد.
از خوندنش پشیمون نیستم ولی با توجه به اینکه اکثرش تصویره پیشنهاد می‌کنم نسخه الکترونیکی‌ش رو بخونید.
        

          شاهکار بود 
        

          کاش واقعی بود:)
        

          این کتاب و وقتی ۱۰ ۱۱ سالم بود خوندم و اون دوران خیلی بهم انگیزه داد و ازش خوشم اومد
یادمه شبا قبل از خواب میخوندمش
نوستالژی:)))))
        

          پایانش خیلی ناراحتم کرد 
حالم از پیدن به هم میخوره
        

          بی شک از قشنگ ترین ها بود
با لحظه به لحظه اش زندگی کردم
باهاش گریه کردم، خندیدم، عصبی شدم...
قلم فردریک بکمن خیلی جذبم‌ کرد 
واجب شد کتاباش و بخونم
ممنون که تابستونم و قشنگ کردی:))))