یادداشت‌های RM (2)

          به نام او
ایده ای ناب و جذاب دارد. بخصوص برای کسانی دنبال کتاب هایی با تم امینیتی و یا به دنبال شناخت سازمان منافقین و یا سرویس های جاسوسی می‌گردند. اما ایده در حد نیت باقی مانده و عملا حیف شده است. اگر داستان های شخصیت های محوری را بگذارید کنار هم شاید نصف این صفحات بشود. نصفه ی دیگر به توضیحاتی جغرافیایی، تاریخی و زندگی نامه ی شهدا و خانواده های معزز شهدای یک شهرستان پرداخته است، محتوایی که بیش از حد است و جز چند مورد ارتباطی به اصل داستان ندارد. جزئیات فرعی از جزئیات اصل ماجرا بیشتر است. اصلا نمی‌شود پذیرفت که این توضیحات حد اقل از یکی از شخصیت ها، برگرفته از برگه های بازجویی  و اقرار های اوست. همه چیز را نوشته جز آن چه که باید می‌نوشت.
        

          به نام او
پشت جلد را که میخوانی، گمان میکنی با داستانی هیجان انگیز و امنیتی مواجه خواهی شد که یک زوج جوان هم در گیر ماجرا هستند. اما در اصل با ماجرای فاقد جذابیت، زرد و قابل حدس زوج جوان طرف هستی که اندکی داستان هیجان انگیز هم درونش ریخته شده است. تغییر مداوم زاویه ی دید، شاهزاده و گدای همیشگی رمان های زرد، ورود به جزئیات و توصیفات بیش از اندازه و فاقد ارزش روابط، یک پرونده ی امنیتی با حفره ها و معایب مشهود و... معایب کار است.
از خواندن کتاب پشیمان شدم و توصیه ای به خواندنش ندارم.