یادداشت‌های fatemeh khojasteh (2)

          شاید بخوام بگم که چراغ سبز ها برای من، متیو مک کانهی برایِ من اشنا ترین ادمی باشه که توی زندگیم دیدم.
یه روایت کوتاه از زندگیش تا به الان، شاید بقیه که این کتاب رو بخونن بگن نه اصلا خوشم نیومد ازش.
ولی راستشو بخوایید این‌کتاب به مدت یک هفته روز من رو عوض میکرد.
با نکته ها و نت های کوچیک باعث میشه کتاب یه شکل و یه جانبه نباشه و تورو همراهِ خودش میکنه.
دوستش داشتم.
        

          کتاب شکسپیر و شرکا چیزی مبنی بر لذت، شوق و علاقه.
مثلِ هر کتاب دیگه داستان روایی جذاب و پایان تموم شدنی، اما تفاوت اش با سایر داستان های روایی اینه که تو همراه با قلم نویسنده حرکت میکنی حتی اگه یه صفحه شو نخونی بعد از چند وقت دلت میخواد برگردی و دوباره این‌کتاب رو بخونی! یه جورایی چون ساده بود به دل نشست و قلبِ ادمو خورد.
فضایِ پاییز پاریس و فرانسه و کافه دنج قدیمی سر نبش کوچه کتابفروشی شکسپیر و شرکا من رو وادار کرد که دلم بخواد اونجا قدم بزنم و با چشمم ببینم اتفاقات این کتابفروشی پر از هیاهو رو.
امیدوارم فیلمش ساخته بشه، اما تصوراتم رو خراب نکنه.
به امیدِ اون روز!