یادداشت‌های مهیار رحیمی نیا (2)

          💥کتابی ماندگار و خواندنی💥
از زوایای متعدد، اثری سترگ است. قالب کتاب به صورت دیالوگ و گفتگوست. لازم به توضیح نیست  که چقدر این شیوه ی نگارش و خوانش سخنِ درخورِ فلسفی در جامعه ی فارسی زبان شایان توجه است.  مطالعه ی اثر هیومر برای گوشتخواران ضروریست که ببینند آیا رژیم غذاییشان توجیه معرفتی و فلسفی دارد؟!(خواه از منظر اپیستمیک و خواه از منظر اخلاقی) و برای گیاهخواران  نیز اهمیت دارد که  طریقه ی ورود روشمند به دیالوگ و استدلال ورزی  را آموخته و دست به دامن تحقیر نشده و گرفتار خودبرتربینی های اخلاقی نیز  نشوند، به این اعتبار که مجالِ احتمالی برای تغییر  نگرش گوشتخواران به گیاهخواری  منتفی نیست حتی اگر اندک باشد! افزون بر اینکه باور مستدل و موجه معرفتی داشتن، منطقا منتج به  خودبرتربینی معرفتی  و فلسفی  نمیشود!
        

          یکی از نکات جالب این کتاب به باور من اینست که تصویر بت گونه ای که از افراد موثر تمدّن بشری توسط پروپگاندای رسانه ای، خاصه بعد از قرن بیستم، را مخدوش کرده و انگاره ای متناظر با امر واقع در ذهن خواننده ایجاد میکند. بنابراین این گزاره موجه است که بگویم : اگر کاری برای شما مهم باشد و به اجرای آن در برنامه ی روزانه ی خود اصرار ورزید بی تردید در جهش تمدٌنی موثر خواهید بود ، حتی اگر سبک زندگی غیر قابل دفاعی داشته باشید.