یادداشت‌های shabnam (2)

          این بچه شد اولین کتابی که اشک منو در آورد.
زیبایی های خودشو داشت و همینطور کاستی های خودشو. نکته ی جالبی که درموردش وجود داشت اینه که یه سری جاها خواننده هم با شخصیت اصلی احساس سردرگمی ، شرم ، گناه و شکست می‌کنه. این احساسات هر چقدر داستان می‌ره جلوتر پخته تر و عمیق تر میشه. اهل ژانر درام و رمانتیک نیستم و به عنوان کسی که از این ژانر سررشته و تجربه ای نداره ولی این کتاب رو توی یه روز و نصفی تموم کرده میگم : بخونیدش باشد که احساسات جدیدی در قلبتون به وجود بیاره؛ احساساتی که شاید خودتون هم نمی‌دونستید اونجاست.
        

          شاید اگه نمایشنامه نبود بیشتر دوسش داشتم و طبیعتا اگر ترجمه ی ویدا اسلامیه نبود خیلی بیشتر دوسش داشتم ولی به هر حال بیشتر از یک داستان جدید و جالب ، برام حکم اسپین آفی ضعیف از مجموعه ای قوی  رو داشت که دوسش داشتم و به جرعت میتونم بگم بخشی از عمرم رو به کمک اون گذروندم. لیاقت ۲/۵ ستاره رو داره ، صرفا به این خاطر که خاطرات خوش اون روزهای خوندن مجموعه ی اصلی رو برام زنده کرد.
یک توصیه ی دوستانه به دوستان زیبا رویی که قصد خوندن این کتاب رو دارن : عاجزانه ازتون خواهش میکنم به خلاصه هایی که ازش هست اکتفا کنین و کل کتاب رو نخونین و اگر خیلی اصرار دارین کامل بخونیدش ، قبلش مطمئن بشین که کل مجموعه رو حداقل دوبار خوندین🙂👍