یادداشت‌های محمد شهرستانکی (10)

          کتابی در خور تحسین نسبت به موضوع انتخابی که حقیقتی بر ذات درونی انسان هست که چگونه می تواند بی رحم شود. روند داستان اصرار خاصی به شرح طبیعت جزیره داره که اگر این قسمت رو حذف کنیم و برخی موارد غیر ضروری کتاب نصف میشه. نویسنده حال نداشت خیلی به جزییاتی بپردازد که زوایای پنهان شخصیت ها چگونه شکل گرفته بود. در کل موضوع داستان ارزشمندتر بود. با این وجود مخفی کاری داستان در اتفاقات برای من حس تعلیق رو به زجر روحی تبدیل کرده بود. یه دیالوگ فیلم بود که همه می توانند آدم بکشند فقط باید شرایط پیش بیاد 
        

          هنوز کامل نکردم ولی اگر این کتاب فقط در حد ۱۰ صفحه اول هم منتشر می‌شد لیاقت بالاترین امتیاز رو داشت چون شرح خود درگیری بسیاری از اقشار جامعه هست که یقینا هیچ یک حاضر به بیان نبوده و با خود به گور میبرند. انتخاب موضوع برای عالی بودن کفایت میکنه
        

          طبیعتاً هر ایرانی با جلال در دوران مدرسه آشنا میشه، قلم صریح و رک و خاص خودش رو داره که غم خاصی رو تو دل آدم به جا می‌گذاره. این کتاب هم همینطورهست. کتاب دیگری  از ایشون خونده بودم که تقریبا ماجرای بالعکسی داشت. این یکی دنبال نشانی بر قبر از بازماندگان و تلاش طاقت فرسا برای رسیدن به آن و دیگری رها کردن فرزند مردم.
        

          خیلی خوب بود، بعد از کتاب به علت تولد و احتمالا مرگ شخصیت اصلی فکر کنید. از کجا درآمد و از کجا بیرون رفت. من صوتی این کتاب رو گوش کردم و لذت بردم
        

          خوب وقتی فیلم های چارلی چاپلین رو میبینی برخی رو البته، متوجه دردهای قشر ضعیف جامعه آمریکا میشی. این کتاب هم اشاره خوبی به فرودستی هیمنه کشورهای اروپا در قدیم داشت، برای من چند بخش از داستان تاثیر گذار بود، خوابگاه ها، رستوران ها و گرو گذاشتن لوازم. این بخش به کتاب ربطی ندارد ولی اروپاییان هم خودروهای خراب می‌ساختند که کم کم مشکلات رو رفع کردند و الان در این نقطه هستند. گذر از مشکلات فاجعه بار و رسیدن به نقطه ای مناسب نتیجه گیری من هست
        

          داستانی 5 صفحه ای در قالب 270 صفحه به زیبایی کش داده شده بود، نکات زیر رو لازم می دونم عنوان کنم.1-شخصیت نویسنده مری شلی و انگیزه نوشتن داستان خاص و جالب هست، تحقیق کنید.2-شرح کاملی از طبیعت کشورها داره.3-شخصیت اصلی داستان دو تا هستند که دائم از وضع آشفته اون ها صحبت می‌کرد.4-پیام نهفته داستان رو شخصا انتقادی به آفرینش می‌دونم.5-پس از خواندن داستان متوجه چیزی میشوید که از فرانکنشتاین شنیده بودید و تصور می‌کردید با چیزی که نویسنده حدود 100 سال پیش نوشته اصلا یکی نیست، حداقل برای من و خیلی ها، این از همه مهتر هست که کلا داستان رو همه عوض کردند، حالا باید اولین فیلم  ساخته شده رو هم دید تا بیشتر قاطی کنیم.
        

          به نظرم تعلیق رو خوب پیاده سازی کرده بود و کم کم ماجرا رو شفاف سازی میکرد، وجود یک شخصیت ایرانی تاثیرگذار هم جالب بود. نکته ای که من در شخصیت رباتیک اوه دیدم این بود که تلاش می کرد عنوان کنه نباید سعی کنیم کسی رو عوض کنیم و خودش هم نسبت به تغییر بسیار مقاومت میکرد، حتی اون تغییر بزرگ توی زندگیش رو نپذیرفته بود، حتی تورم و تغییر تکنولوژی، اگرچه با این موضوع شخصا مخالف هستم ولی کتاب دلنشینی بود. مشکل بزرگی هم با اسم اوه داشتم و همه جوره تلفظش کردم، ٱه،اوه،أوه و ..
        

          از دو شخصیت داستان خوشم اومد، کلا برای نامی که انتخاب کرده بود، آقای بلیر و آقای بوش. برای خواننده ای که تا به حال کتابی از درن نخونده شروع سنگین و هولناکی داره. پایان کتاب هایش هم همیشه خوبه، البته بهتر از بد
        

          واقعا با زجرخواندم، یک چهارم داستان هم زیادی بود ولی به بدبختی یک قشر خاص می پرداخت، مثل فیلم جوکر با خوانندگی دلقک اصفهانی. فقط تمامش کردم که جزو نخوانده ها نباشد
        

          زمانی که این کتاب رو به صورت امانت از کتابخانه مدرسه خواندم شناختی نسبت به هیچکاک نداشتم. بعدها که علاقه مند شدم مجددا این کتاب رو تهیه کنم تازه متوجه نام نویسنده شدم و طبعا شناخت بیشتری مخصوصا از فیلم هاش داشتم. به نظرم فیلم های هیچکاک بهتر از کتاب هایش باشند چون بخشی از ترس و اضطراب رو آهنگ و بازی بازیگرانش منتقل می کنند. امیدوارم نسخه الکترونیکی این کتاب در دسترس قرار بگیره