یادداشت‌های محدثه امیری (4)

          احساس میکنم چند روز نمیتونم کتاب بخونم و فقط باید به این کتاب فکر کنم
چقدر زنده بود
        

          واگن قطار……
        

          ز دست زری را در دست گرفت و پیامبرانه افزود:
من دیگر آفتاب لب بومم اما از این پیرمرد بشنو جانم.
در این دنیا همه چیز دست خود آدم است حتی عشق،حتی جنون،حتی ترس.آدمیزاد میتواند حتی اگر بخواهد کوه ها را جابجا کند.میتواند آبها را بخشکاند.میتواند چرخ و فلک را بهم بریزد.آدمیزاد حکایتی است.میتواند همه جور حکایتی باشد.حکایت شیرین،حکایت تلخ،حکایت زشت…و حکایت پهلوانی…بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا به قدرت نیروی روحی او‌نمیرسد به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد
        

          زمانی که داشتم این کتاب رو میخوندم هر کسی که این کتاب رو دستم میدید میگفت فیلمش رو ببین و داستان فیلم رو تعریف میکرد برام، اوایل کتاب منتظر بودم تا داستان هایی که از حسن صباح و پیروانش شنیده بودم شروع بشه ولی در ادامه متوجه شدم که همه داستان هایی که تو جامعه پخش شده دروغه و به نظرم کسی که این کتاب رو میخونه حداقل تو همون تایم این وظیفه رو داره که مردم رو از اشتباه در بیاره
و چقدر جامعه امروزمون به اغلب نظرات خداوند الموت احتیاج داره البته اغلب نه همه