یادداشت‌های محمد امین گندمکار (5)

          سه بار خوندمش ولی نمیدونم چرا نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم . سه ستاره دادم به احترام کسایی که دوست دارن کتابو 
        

          کتاب  به شدت  کند پیش  میره  پر از ارجاعات و نقل قول هاست  ولی  کاملا بدون تعصب هست و دید درستی از تاریخ ایران به ادم میده . 
        

          در  زمان فراگیری کرونا که  ترس از مرگ زندگی خیلی ها رو  درگیر خودش کرده بود . استیو تولتز  با ساختن یک دنیای فانتزی ا ز زندگی بعد از مرگ  برای انسان باعث از بین رفتن ترس از مرگ و حتی  جذابیت زندگی بعد از مرگ برای خواننده میشه .  هر چند از نظر  کتاب  اون دنیا هم جهنمی شبیه  به همین دنیاست که دراون زندگی میکنیم 

البته این فقط یه گوشه از کتاب هست .
        

          ما هیچ انتخابی تو زندگی  نداشتیم. همه  چیز رو برامون از قبل انتخاب کردن . دین و مذهب ، زبان و... حتی اسمی که ما خودمون رو به اون اسم میشناسیم رو خودمون انتخاب نکردیم . 
کتاب در مورد چیزهایی حرف میزنه که خیلی ها مون یاد داریمشون ولی همیشه یادمون میره که زندگیمون  بهش احتیاج داره  
بنظر من کتابیه که لازمه هر چند وقت یک بار  بخونی 
تنها مشکلی که داره اینه که بعضی از موارد رو خیلی باز نکرده  
        

          این اولین کتابی بود که خوندم و منو به کتابخوندن علاقه مند کرد .  تو داستان درمورد نویسنده ها و فیلسوف ها  حرف میزنه و آدمو به داستان های فلسفی علاقه مند میکنه . در مورد عقاید مختلف حرف میزنه و باعث میشه درمورد عقاید خودت بیشتر فکر کنی .