یادداشت‌های آینو (3)

          وقتی تمومش کردم یاد این شعر جناب قیصر امین پور  افتادم :
در سینه‌ی هر سنگ، دلی در تپش است
از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟
بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود؟
دل چشم نمی‌گشود اگر عشق نبود
از دست تو در این همه سرگردانی
تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود...؟
علت نامگذاری کتاب هم  شب های نورانی پترزبورگ است  که به شب های سفید و یا شب های بی خوابی معروف هست که هر دو وجه در این کتاب کاملا مشهود است  .
داستان کوتاهی که شامل 6 بخش شب اول ، شب دوم ، داستان ناستنکا ، شب سوم ، شب چهارم و صبح است  .
در مورد مردی رویاپرداز و خیالباف هست که  در یک شب به صورت اتفاقی  با دختری آشنا میشه و این دو شخصیت های اصلی داستان رو تشکیل می دهند .
لذت بردم از خوندنش ...
        

          اولین کتابی بود که از آقای داستایوفسکی خوندم و به نظرم شروع خوبی بود .... 
کتابی که در کمتر از ۱۰۰ صفحه نگاشته شده و می شود در عرض چند ساعت تموم کرد .
ترجمه بسیار روان بود ، شخصیت های داستانی خیلی خوب توصیف شده بودند.
پایانی قابل تأمل داشت .
        

           به قول جناب حافظ :  « یک قصه بیش نیست غم عشق ، وین عجب / کز هر زبان که می شنوم نامکرر است »  
این کتاب  نیاز به تعریف نداره  من که دوستش داشتم
 ترجمه آقای فرزانه هم که بی نظیر ...
 یه مثلث عشقی بین فلورینتا و فرمینا و  دکتر اوربینو  هست که 51 سال و 9 ماه و 4 روز طول کشیده  و کتاب در 6 فصل نگاشته شده تقریبا میشه گفت که در هر فصل  به گذشته یکی از شخصیت ها پرداخته و اینکه چگونه این نیم قرن رو سپری کردند  که ماشاالله گذشته ی فلورینتا از همه شون پر بار تر بوده و حسابی مشغول بوده توی این دوران 😅 و فصل آخر خیلی رویایی و  هپی اند  و عاشق و معشوق به وصال هم می رسند🥴🥴
یک کوچولو 🤏حوصله سربر هست  ولی قشنگه