یادداشت‌های فاطمه قربانی (2)

          فکر می‌کنم هیچ چیز کریه‌تر از این نیست که به زور زندگی را توی حلق آدم هایی بچپانند که نمی‌توانند از خودشان دفاع کنند و نمی‌خواهند زندگی کنند.
        

          فوق العاده س ....جوری آدمو با آشفتگی های ذهنی اون آدم همراه می‌کنه که انگار خود آدم آلزایمر داره