یادداشت‌های محمد خَمَّر (2)

          اسپینوزا به جرم تفکر از جامعه یهودی تبعید(شِرِم) شد، او فلسفه‌ش رو تمام و‌کمال زندگی کرد و چندصدسال بعد آلفرت روزنبرک که هیچوقت از فکر و مسئله اسپنوزا نتونست ذهنش رو جدا کنه آخرین جسد کوره‌های آدم‌سوزی نازی‌ها بود.
شاید تاریخ و گذرزمان بصورت خطی طی بشه ولی عقاید، ایده‌ها و شخصیت ها مدام روی آینده تاثیر بیشتری از زمان حال خودشون میزارن.
بی نهایت مشتاقم بعد از این کتاب مردی در تبعید ابدی رو بخونم.
خط به خط سرنوشت اسپینوزا من رو یاد سرنوشت ملاصدرا مینداخت.(سرنوشت نه عقاید)
تجربه خوبی بود این کتاب و مخصوصا همزمان خوندن آثار اسپینوزا در کنارش.(ترجیحا رساله سیاسی)
        

          برای بار چندم دارم این کتاب رو‌میخونم، میترسم این حرف رو بزنم که همین کتاب برای مستند کافیست و بسیار است و باید چندین بار بخونیدش نه برای اینکه سخت و گنگ هست، نه، اتفاقا بسیار سهل و ساده‌ست، فقط راه روش زندگی یک مستندساز رو باید مدام جلوی چشم داشته باشید و بهش عمل کنید. با ادای احترام به استاد عزیزم همایون امامی، فکر میکنم اگر ایشون قرار بود کتابی راجع به کارگردانی مستند بنویسند دقیقا همچین چیزی رو شاهد بودیم