یادداشت‌های زهرا نامدار (2)

          آرش هنوز یکسالش نشده بود که سری کتاب  مامان و بابا و نی نی  رو براش خریدم تا الان که دوسالش هست هنوز میخونیمش. به اقتضای سنش استفاده های مختلفی از این کتاب ها کردیم. کتاب ها متن زیادی ندارند برای همین دستتون برای خلاقیت باز هست‌. تصاویر خلوتن ، بچه های کوچیک گیج نمیشن و میتونن تمرکز کنن. نقاشی ها قشنگ و دوست داشتنی هستن. تخصص در کتاب کودک ندارم اما با توجه به تجربه ام میگم کتاب هایی هستند که برای شروع و جذب بچه ها ویژگی های لازم رو دارن.
ما خیلی دوستشون داریم. ممنون از کتاب پارک و خانم مصطفی زاده عزیز
        

          دقیقا نمی دانم چه سالی بود ولی ماه رمضان بود و برنامه ماه عسل حسابی طرفدار داشت. در یکی از روز ها خوب یادم هست ، خانواده مقتولی دعوت بودند. اولیای دم بعد از تعریف داستان قتل فرزندشان،  سورپرایزطور! با قاتل رو به رو شدند(از عجایب برنامه ماه عسل).  شرایط به صورتی رقم خورد که در واقع خانواده مقتول به رضایت مجبور شدند. آقای علیخانی سناریو را جوری ترتیب داد که انگار اگر کسی نخواهد ببخشد ظالم است.
مدت ها ذهنم درگیر این مسئله بود که چرا باید "حتما" بخشید. ورای این ماجرای قتل، در اتفاقات ریز و درشتی که به ما ظلمی روا داشته می شود و وجودمان مملو از احساس خشم نسبت به ظالم است، کتاب ها و سخنرانان انگیزشی و موفقیت دائما تلاش می کنند تا از فواید بخشیدن و رها شدن  بگویند و درباره اثرات فوق العاده آن مخاطبین را متقاعد کنند.
اما این کتاب با نگاهی فلسفی و منصفانه به مسئله ی بخشیدن ، سوال ذهن من  را ، بدون ارائه یک پاسخ قطعی، بدون جهت گیری و سوگیری به خوبی پاسخ داد. از  این کتاب انتظار پاسخ نداشته باشید زیرا که نویسنده به بررسی ابعاد مختلف بخشودن پرداخته و این خواننده است که باید پس از خواندن کتاب و کاوشِ درون خود تصمیم بگیرد که کدام راه را انتخاب می کند. و اگر نبخشیدید هیچ اشکالی ندارد! به نظرم این مهم ترین پیام این کتاب است.
و در پایان سپاس از اقای دیهیمی برای ترجمه  ی خوب و روان این کتاب.