دقیقا نمی دانم چه سالی بود ولی ماه رمضان بود و برنامه ماه عسل حسابی طرفدار داشت. در یکی از روز ها خوب یادم هست ، خانواده مقتولی دعوت بودند. اولیای دم بعد از تعریف داستان قتل فرزندشان،  سورپرایزطور! با قاتل رو به رو شدند(از عجایب برنامه ماه عسل).  شرایط به صورتی رقم خورد که در واقع خانواده مقتول به رضایت مجبور شدند. آقای علیخانی سناریو را جوری ترتیب داد که انگار اگر کسی نخواهد ببخشد ظالم است.
مدت ها ذهنم درگیر این مسئله بود که چرا باید "حتما" بخشید. ورای این ماجرای قتل، در اتفاقات ریز و درشتی که به ما ظلمی روا داشته می شود و وجودمان مملو از احساس خشم نسبت به ظالم است، کتاب ها و سخنرانان انگیزشی و موفقیت دائما تلاش می کنند تا از فواید بخشیدن و رها شدن  بگویند و درباره اثرات فوق العاده آن مخاطبین را متقاعد کنند.
اما این کتاب با نگاهی فلسفی و منصفانه به مسئله ی بخشیدن ، سوال ذهن من  را ، بدون ارائه یک پاسخ قطعی، بدون جهت گیری و سوگیری به خوبی پاسخ داد. از  این کتاب انتظار پاسخ نداشته باشید زیرا که نویسنده به بررسی ابعاد مختلف بخشودن پرداخته و این خواننده است که باید پس از خواندن کتاب و کاوشِ درون خود تصمیم بگیرد که کدام راه را انتخاب می کند. و اگر نبخشیدید هیچ اشکالی ندارد! به نظرم این مهم ترین پیام این کتاب است.
و در پایان سپاس از اقای دیهیمی برای ترجمه  ی خوب و روان این کتاب.


        

          بعد مدت‌ها وقفه، تموم شد.
حال داشتم نظرمو می‌نویسم.
        

          موضوع کتاب بسیار کلیدی است. همه‌ی ما در زندگی بارها و بارها دچارش شدیم و خواهیم شد. اینکه بخوایم ببخشیم یا بخوایم بخشیده بشیم. در هر دو سوی ماجرا ایستادیم و به فراخور موقعیت و عوامل گوناگون تصمیمات مختلفی هم گرفتیم. به نظر من نویسندگان کتاب کاری که کردند این بوده که بخشودن رو به زیر میکروسکوپ بردند، و حالا مشاهدات خودشون رو مرقوم کردند. کتاب از ساده انگاری بحث پرهیز کرده و سعی کرده ماجرا رو از زوایای گوناگون نگاه کنه. اینکه بخشیدن چی هست، آیا همیشه مجاز هست؟چه دلایلی برای بخشیدن و چه دلایلی علیه بخشیدن وجود داره و مطالب دیگر. اینکه نویسندگان سعی کردند باعث بشند مخاطب موضوع رو عمیق‌تر و کامل‌تر ببینه بسیار ارزشمند بود.سعی شده بود اگر مطلبی گفته میشه با دلیل باشه.حالا برخی از این استدلالات میتونه مورد پذیرش باشه و برخی هم نه و برخی ما رو  به فکر فرو ببره.اگر دید کاملا مثبتی به بخشودن داشته باشیم، منظورم اینه همیشه در هر موضوعی معتقد باشیم که باید بخشید،کتاب تلنگر زننده مناسبی است....اما نیمه دوم کتاب پر از تکرار مکررات بود که به نظرم آسیب زده بود و مطالب رو خسته کننده کرده بود. جا داشت مطالب نیمه دوم کتاب، یه پیرایشی بهشون بخوره.

بخشیدن وظیفه نیست.درسته بهتره ببخشیم.ولی واقعا برخی مسائل خیلی سنگینه و به همین راحتی نمیشه گفت که ببخشید و ببخشید.خیلی از موقعیت‌ها اگر خودمون دچارش بشیم، تصمیم متفاوتی ممکنه بگیریم و با این قطعیت از بخشش حرف نزنیم.بخشیدن وظیفه فرد مورد تعرض قرار گرفته نیست،بلکه لطفی است که او میکنه. آداب طلب بخشش رو باید رعایت کنیم.متاسفانه گاهی کوچک شمردن خطای انجام شده و دیوصفت نشون دادن فردی که قربانی ماجراست در ادبیات ماها در مورد بخشیدن دیده میشه.جملات مسمومی مثل حالا چی شده مگه؟ و امثالهم، این پتانسیل رو دارند که فرد آسیب دیده ماجرا رو جریح‌تر کنه. اگر بلد نیستیم مرهم زخم باشیم،نمک روی زخم نپاشیم.
        

          ایوگارارد و دیوید مک ناتون، پژوهشگر فلسفه‌اند. نویسندگان «بخشودن» سعی دارند در این اثر به دو مسئله محوری پاسخ دهند: نخست، وقتی کسی را که در حق ما جفا کرده یا با ما بد تا کرده است، می‌بخشیم، دقیقا چه می‌کنیم؟ و دوم، بخشودن چه دلایلی دارد و چه دلایلی می‌تواند ما را از بخشودن باز دارد؟ مردم معمولا واژه بخشودن را در موارد و معانی گوناگون و متفاوتی به کار می‌برند. بنابراین می‌توان علاوه بر بخشودن خطاکاران مثلا از بخشودن یا بخشیدن قرض هم سخن گفت، اما توجه نویسندگان کتاب بخشودن معطوف به بخشودن به معنای نخست است و نه در معنای دوم و علتش هم این است که بخشیدن یک قرض صرفا به این معناست که شخص مدیون را از بازپرداخت قرضش معاف کنیم و به هیچ روی این معنا را دربرندارد که کاری خطا از شخص مدیون سر زده است. بخشودن و گذشت در بسیاری از سنت‌های دینی از مضامین مهم است و در مسیحیت جزو مضامین مطلقا محوری است که در کانون این دین جای دارد. در کتاب «بخشودن»، صرفا به درک و برداشت‌های دینی از مفهوم بخشودن پرداخته نمی‌شود و نویسندگان کتاب، یکی از دلایل این مطلب را چنین بیان می‌کنند: در بسیاری از سنت‌های دینی اصلی یکی از مسائل مهم، بخشایش الهی گناهان ماست، اما روشن است که بخشایش الهی نمی‌تواند شباهت تام به بخشودن انسانی داشته باشد و خداوند به دلایلی کاملا متفاوت می‌تواند گناهان را ببخشاید و دلایل ما انسان‌ها برای بخشودن خطاکاران از جنسی دیگر است. کتاب «بخشودن» به استثنای یک فصل آن (که به پژوهش‌های روانشناختی اختصاص دارد) یک کتاب فلسفی است. خیلی‌ها فکر می‌کنند فلسفه باید بنا بر طبیعتش غامض، دشوار و حتی فنی باشد. البته برخی اوقات فلسفه واقعا چنین است، اما همیشه لزوما این چنین نیست. فلاسفه به دنبال دو چیزند که هر شخص فکوری هم قاعدتا به دنبال آنهاست: فهمیدن و توجیه‌کردن.

نظر کاملاً شخصی من :::

بخونیدش اگر نیاز به کمک دارید برای بخشش و در کنارش از فلسفه لذت میبرید و مطلب کلیشه ای نمیخوایید 😊
یکی از قشنگترین نظرات در مورد کتاب توی گودریدز : «فکر میکنم خوندن این کتاب کمک زیادی بکنه که بخشیدن رو بفهمیم،نه اینکه لزوما ببخشیم. 
بخشیدن وظیفه نیست.
لزوما آرامش نمیاره.
گاهی آدم ها با نبخشیدن آروم میشن.
بخشیدن یه سخاوته که آدما می‌تونن انتخابش کنن. پیروزی محبت و عشق در‌مقابل نفرت.»