یادداشت‌های Maryam.Maghsoudi (4)

          اگه میخوای با خدای حقیقی، آشنا بشی، سلسله کتاب های طعم شیرین خدای استاد عباسی ولدی  رو مطالعه کن.
بعدش تازه میفهمی چه خدای قشنگی داری و ازش بی خبری و نمی‌شناسیش...
جوری عاشق خدا میشی که روزات شب نمیشه، مگه اینکه لحظه به لحظه به یادش باشی و حرفاتو بهش بزنی.
میری تو آغوش خدا...
        

          قلم این استاد بسیار زیبا و دلنشین است؛ مخصوصا برای قشر نوجوان توصیه میشود.
ماجرای قیام عاشورای حسینی ع را به زیبایی هرچه تمام تر، با نثری امروزی به تحریر درآوردند.
این کتاب با زاویه دید ضحاک( آخرین فردی که از سپاه امام حسین ع جدا شد) روایت می‌شود.
        

          هنگامی که پرواز میکنم، احساس میکنم همچون عاشق به سوی معشوق خود نزدیک میشوم...
اما در بازگشت هرچند پروازم موفقیت آمیز بوده باشد، مقداری غمگین هستم، چون احساس میکنم 
هنوز خالص نشده ام تا به سوی خداوند برگردم. اگر برای احیای اسلام نبود، هرگز اسلحه به دست 
نمی گرفتم و به جبهه نمی‌رفتم. پیروزی های ما مدیون دست های غیبی خداوند است.
این کشاورز زاده تنکابنی، سرباز ساده اسلام است و به هیچ یک از حزب ها و گروه ها وابسته نیست. 
آرزو دارم که جنگ تمام شود و به زادگاهم بروم و به کار کشاورزی مشغول شوم. 

«علی اکبر قربان شیرودی»
        

          شاید اگر صرفا خاطرات شهید بابائی را می خواندم، بدون اینکه بدانم درمورد چه کسی است، فکر می‌کردم الگویی خیالی و آرمانی یک نویسنده باشد که دوست دارد به این شخصیت برسد!
با نگاه به زندگی این شهید بزرگوار، آموختم که چقدر ساده و بی آلایش می شود متواضع بود، بی ریا زندگی کرد، از خودگذشتگی کرد، مهربان بود و...
شهیدان ما به حق که شهادت گونه زندگی کردند، طوری که بطن زندگی آنها، مهر تأییدی بر حقانیت شهادت آن بزرگواران است.
شهید بابائی، مرزهای استقامت و بزرگمردی را جابه جا کرد. خلبان شجاعی که با تمام وجود، به شغلش علاقه مند بود و با وجود قبولی در رشته پزشکی، خلبانی را برگزید و تا آخرین لحظه عمر بابرکتش، با افتخار در مسیرش، ثابت قدم بود.