یادداشت‌های پیام یعقوب‌زاده (1)

          این کتاب متاسّفانه یا در ترجمه دست‌خوش سانسور و تغییر بسیار زیادی شده و یا مولّف آن اصلاً به اصول نگارش تاریخ وفادار نبوده و نیست.
اگر ترجمه دچار انحراف و سانسور به این شکل عجیب شده، واقعاً برای انتشارات ترجمان- که سال‌ها مورد اعتماد بنده بوده و از طرفدارانش بودم- متاسّفم که انقدر خودش رو تحقیر کرده و تن به این ذلّت داده. انتخاب واژگان معادلی که هر خواننده آماتوری متوجّه دستوری بودن این موضوع می‌شه.
اگر هم فرض کنیم مترجم به اصل متن وفادار بوده باشه، تاریخ‌نگار باید بی‌طرفانه و بدون غرض‌ورزی تاریخ رو روایت کنه، نه این‌که فقط اسرائیل حملات وحشیانه انجام می‌ده و تمامی حملات فلسطین چریکی باشه. واژه‌ی حقّه‌بازی فقط از ادبیّات ما می‌آد.
خلاصه هرجوری که به این قضیّه نگاه کنیم، تیم ترجمان برای انتخاب این پروژه ضعیف عمل کرده و من رو از خودش به‌شدّت ناامید کرده.
کدام روایت تاریخی‌ای در پایانش نتیجه‌گیری داره؟
چرا این کتاب باید قابل استناد و ارزشمند باشه وقتی مملو از تناقضات پی‌درپی هست و جانب‌دارانه تولید شده؟
پس از اتمام کتاب فقط حس سرخوردگی و فریب‌خوردگی گریبانم رو گرفته و رهام نمی‌کنه.
ترجمان ناامیدم کردی...