یادداشت‌های سعید زارع (2)

          هشت کتاب؛ شاهکاری از سهراب سپهری
البته من نسخه انتشارات دُر قلم رو خوندنم که طراحی جلد بسیار خوبی داشت به نظرم و شاید بخاطر اون علاقه‌مند شدم به خواندن کتاب.
غالباً زیاد شعر نمیخونم اونم شعر نو ولی علاقه زیادی بهش دارم.
قبلاً از اون دسته آدم‌هایی بودم که وقتی شعر نو می‌شنیدن می‌گفتند که: آخه اینم شد شعر!
اما از وقتی که این کتاب رو از سهراب سپهری خوندنم نظرم به کل عوض شد. و این در واقع اولین کتاب شعری است خوندم و از این به بعد قصد دارم بیشتر شعر بخوانم.

        

          اول دوست دارم که تبریک عرض می‌کنم خدمت دوست و برادر بزرگترم جناب آقای مجتبی بنی‌اسدی برای تالیف و چاپ همچنین داستان نو و زیبایی!
دوم اینکه با خواندن این داستان کوتاه با سبک جدید و نو داستان‌نویسی آشنا شدم چرا که این کتاب تلفیقی از زبان معیار فارسی با زبان محلی (گراشی) بود که خواننده را با سبک جدیدی از نوشته آشنا می‌کرد که به نظرم داستان رو زیباتر کرده بود.
سوم اینکه داستان کوتاه و مختصر اما جالب بود و همچنین نوع برگ کتاب، برگه خوبی بود و کتاب خوش‌دستی بود.
شیوه روایت داستان به نظرم خیلی خوب بود و در کل من از خواندن این داستان کوتاه لذت بردم به عنوان یک همشهری!
این داستان رو بیشتر به گراشی‌ها توصیه می‌کنم. (به دلیل سبک نوشته داستان و آشنایی با شخصیت اصلی)