یادداشت‌های محمدرضا بزرگ زاده (5)

          بسیار خلاقانه، بسیار تیزبین
" کسی که تا چهل روز گوشت نخورد مسلمان نیست و باید در گوشش اذان گفت.
اگر فقیر بود و دستش نمی‌رسید گوشت بخورد، مسلمانی اش به قوت خود باقی است، اما استغفار کند و اقلاً سویا بخورد که رعایت ظواهر شده باشد."
        

          اگر بچه تر بودم و این کتاب را می‌خواندم شاید بیشتر تحت تاثیر روایت های تازه این کتاب قرار می‌گرفتم، اما به هر حال این رمان نسبتاً بلند را بالاخره خواندم و اتفاقاً در پیش بینی نحوه پایان داستان هم چندان موفق نبودم و این نکته جالبی بود.
کتاب در قالب داستان پر پیچ و تاب و ماورایی خودش سعی می‌کنه واقعیت هایی رو از جهان و تاریخش به مخاطب نوجوان بده و از این نظر واقعاً موفق بوده به نظرم.
واقعیت هایی مثل میل بدون توجیه برخی برای وحشی گری و نابودی، ذات دنباله رویی انسان از آدم های مقتدر هر چند نادان و ...
به نظرم نوجوان هایی که روحیه لطیفی دارند حتما باید این کتاب را بخوانند تا کمی با انسان واقعی و تمایلات و آداب و رسوم های بعضاً پوچ و بی‌اساسش بیشتر آشنا شوند
        

          هی میخوندم و هی با خودم میگفتم این لعنتی باید یه سریال خفن بشه، باید یه فیلم خفن ازش دربیارن.
با خوندن این کتاب به اساطیر کهن ایرانی علاقه‌مند می‌شوید، درباره شاهنامه و تاریخ و پیوند واقعیت و افسانه کنجکاو و لبریز از دغدغه های اگزیستانسیل، وطن‌دوستی و حقیقت‌کاوی می‌شوید
        

          نمیدونم چند ساله بودم شاید دوازده و این کتاب رو خوندم ولی یادم میاد چقدر همون دوران با خوندنش بزرگ شدم و احساسات جدیدی رو تجربه کردم، خوبی کتاب خوندن تو سن پایین اینه که آدم رو مثل جوجه ای که تازه از تخم بیرون اومده از تو دنیای کوچیک خودش میاره بیرون و بهش نوید یک گیتی بی‌نهایت رو میده.
        

          به یاد ایام محصلی