یادداشت‌های منیر سادات نوربخش (3)

          بدون تردید یکی از زیباترین کتابهایی بوده که در چند سال گذشته مطالعه کرده ام . توام بودن دو داستان مجزا، ترسیم اماکن مختلف با شیوه ای بسیار ظریف و ماهرانه توسط خانم شافاک در سراسر کتاب ، تجزیه و ترکیب اخلاقیات و تمدنهای دور ، انعکاس عرفان و عشق و سایر نکات مندرج در آن ، کششی را در خواننده ایجاد میکند که مایل است هر چه زودتر خواندن آنرا به پایان برساند . شاید بعد از کتاب چشمهایش از بزرگ علوی در سالهایی دور ، مدتها بود که طعم هیچ نوشتاری به مذاقم چنین دلنشین نیامده بود . امیدوارم  در فرصتی دیگر به مطالعه سایر آثار ایشان اقدام کنم . پس از اتمام کتاب ، این شبهه برام القا شد که شاید نویسنده مایل بوده ما را متوجه سازد که چنین شخصیتهایی در تمام زمانها هستند ، فقط فرکانس تلقی افکار ، زمان تعامل و شیوه ملاقاتهایشان مقداری متفاوت مینماید.
        

          کتاب عجیبیه . نویسنده گرانقدرمان چقدر زیبا و کامل تمام صحنه ها را با جزییات به تصویر درمیاورد . در عینی که از شیوایی قلم و ظرافت و احساسات ناب آن لذت بردم ، اما قلبم را فشرد . یاس محکوم بر شخصیتهای رمان و حزن ناشی از فقر فرهنگی و آثارش در جامعه کشورمان، اثر را خاکستری نشان میدهد . گر چه بینشها متفاوت است و نمایش حقیقت معمولا چنین است . جملات ناب و زمان بندیها عالی بودند .
        

          هنوز نخوانده ام . فقط متن مندرج را مطالعه کردم.