یادداشت علی ریاضی

        داستان مردم فلسطین، قصه‌ی پرغصه‌ی مردم آواره‌ایه که غصه و آوارگیشون، هیچ جا رهاشون نمی‌کنه. چه وقتی که تو سرزمین خودشون، آواره‌ن و چه وقتی که دور از وطنشونن و دلتنگ. و مرگ که با زندگیشون عجین شده، طوری به‌سراغشون میاد که انگار هیچ وقت وجود نداشته‌ن.
مردان در آفتاب، برشی از داستان فلسطینی‌هاست که کنفانی (نویسنده‌ی کتاب) خیلی ساده ولی عمیق بیان می‌کنه؛ طوری که انگار شخصیت‌های داستان رو زندگی کرده یا سال‌ها باشون نشسته و برخواسته؛ و اتفاقا عمدا جوری شخصیت‌ها و داستان‌هاشون رو متنوع ترسیم کرده که بشه به همه‌ی فلسطینی‌ها تعمیم داد.
داستان، بهترین نوع روایت و شیواترین نثر رو نداره - که شاید بخشیش به‌خاطر ترجمه باشه - ولی احساسات رو به‌خوبی منتقل می‌کنه و در سرتاسر داستان، امید کم‌رمق رو با بیم، دلهره و استیصال پررنگ، همراه می‌کنه؛ مثل وقتی که در اوج داستان، مخاطب رو می‌بره زیر آفتاب سوزان یه بیابون بی‌آب‌وعلف و وقتی که گرما رو با تمام وجود حس کرد، عرق سردی می‌نشونه رو تنش. 
مردان در آفتاب در زمان خودش، تاثیر قابل‌توجهی بر ادبیات عرب و فضای سیاسی منطقه مخصوصا تقابل اعراب و اسرائیل داشت.