یادداشت محمد سعید میرابیان

        بنظرم "بی‌قراری" حاصلِ خاورمیانه‌ای بودن است. زندگیِ هراس‌انگیزی که در کمال ناباوری ساده‌ و عادی هم جلوه می‌کند. از ابتدای کتاب و مدخلی که در تعریف کلمه‌ی حارصه آورده بود تا پایانِ داستانِ غمبارش دقیقا شرحِ‌حال هرروزی است که یک خاورمیانه‌ایِ غیرایرانی(سوری، لبنانی، عراقی و...)  تجربه می‌کند.
قلمِ لیوانلی در "بی‌قراری" چنان رسا است که مخاطب را هم به هول‌وولای ناامنی‌های جنگ‌های خاورمیانه می‌اندازد.
خاطرم هست زمانی که تمامش کردم انتهایش از حافظ موسوی نوشتم:
"اینجا خاورمیانه‌است
سرزمین صلح‌های موقت 
بین جنگ‌های پیاپی..."