یادداشت سید محمدباقر ابراهیمی

        کتاب ساده ای بود.
دوستش داشتم.
واقعا خیلی خندیدم و کیف کردم.
سر حال و روان بود.
از المان ها هم درست و به جا استفاده دوباره شد.
صوتیِ کتاب را با صدای خود نویسنده شنیدم و در سه روز تمام شد.
نویسنده‌ی کتاب، کتاب‌خوان قهاری‌ست...

علاوه بر خندیدن ها، وقتی کتاب تمام شد، چشمان من هم پر از اشک شد.
شادی یعنی فضای خالی بین دو غم...
و خب این داستان هم مثل داستان زندگی خیلی آدم ها، غم انگیز اما با سر بالا تمام شد...