یادداشت 𝙷𝚘𝚖𝚊 𝚃𝚊𝚟𝚘𝚞𝚜𝚒𝚊𝚗

        برخلاف نمایشنامه‌های اشمیت که واقعا دوستشون دارم، داستان‌های کوتاهش برام چندان جذاب نیستن؛ مخصوصاً کتاب میلاروپا که کاملا با فضای همیشگی آثارش فرق داشت.

داستان درباره‌ی پسری به نام سیمون بود که توی چرخه‌ی تناسخ گیر افتاده بود، ولی روایتش نه کشش داشت، نه حس. همه‌چیز خیلی بی‌مزه و بی‌اثر بود. اصلاً اون حال خوب و عمیقی که معمولا از اشمیت می‌گیرم، این‌جا برام اتفاق نیفتاد.
اصلا خوشم نیومد.