یادداشت راضیه هوشیار

        آری بهتر از این می ساختم. اگر پیش تر دانستم که پاداشِ من وی است. آن مَثَل به زیبایی؛ که بازجُستم آن آهوی گمشده را در نگاه وی! کوشکی؛ این هیچ پیشِ آن! این اگر به فن می ساختیم آن به عشق!...
اگر زندگی از سر گیرم
و باز بدانم مرگم از آن بالاست، که خود می سازم؛ 
مرگی- چهل مُردن!
و در هر آجر اگر صدای استخوان های خویش می شنوم؛
باز خورنقی می سازم هرچه بلندتر!
به بلندیِ روحِ آدمی!