یادداشت Soli

        _می‌دونی، والی که میل پرواز داشته باشه، توی آب‌های تمام اقیانوس‌ها غرق می‌شه.

چرا این کتاب رو خوندم؟ چون هم‌کلاسی‌م گفت برای بار دوم داره می‌خوندش، عاشقشه و به نظرش خیلی کتاب خوبیه. منم گفتم خب اگر این‌طوریه بخونم ببینم چی هست.
خیلی روراست بخوام بگم، این کتاب رو به هیچ‌کس پیشنهاد نمی‌کنم مگر کسی که برای پیج اینستاگرامش دنبال کپشن بگرده. از این جهت و تنها از این جهت، برام شبیه قهوه‌ی تلخ آقای نویسنده بود.
اول نکات مثبتش رو بگم. 
بعضی جملات قشنگ داشت که خوشم اومد. درمورد یه سری مسائل من رو به فکر واداشت؛ که خیلی نکته‌ی خوبیه. اسم کتاب و نقاشی‌های توش هم خیلی قشنگ بودن و از نکاتی بودن که قبل از خوندن کتاب من رو به اون جذب کردن. دو ستاره‌ای که دادم به خاطر همین مسائل بود، به نظرم کافیه.
حالا بریم سراغ نکات منفی.
اول از همه، یکی از مشکلات اساسی‌م باهاش این بود که مسئله و گره اصلی داستان برای من جا نیفتاده بود. یا مثلا دنیایی که ساخته شده بود اصلا برام نزدیک و قابل درک نبود. مجبور شدم این رو بپرسم، که این یه ضعف داستان‌نویسی محسوب می‌شه که مثلا یه وال زیر آب چیز بنویسه یا نمی‌دونم، رویای سخنران انگیزشی شدن داشته باشه؟ جوابی که گرفتم این بود که باید قابل‌باور باشه. اگر هر اتفاق می‌افته، عجیب یا عادی، باید طوری باشه که بگُنجه و تو بتونی بپذیری‌ش. که این‌طور نبود. اصلا برام یه جور عجیبی بود هر بار که این واله یه چیزی رو می‌نوشت! من با فانتزی یا چه‌ می‌دونم، افتادن اتفاقات غیرعادی و اینا اصلا مشکلی ندارم؛ ولی این کتاب نتونسته بود من رو مجاب کنه که این مسائل توی دنیاش عادی‌ان.
مشکل بزرگ دیگه‌م، شعاری بودنش بود. اتفاقا که من با شعار هم مشکل ندارم، بعضی از کتاب‌های موردعلاقه‌م پر از شعارهای کاملا صریح هستن. ولی به نظرم این قضیه خیلی سلیقه‌ایه کلا. حرفای یکی به مذاق من خوش میاد و یکی نه. می‌خوام بگم شعار داشت می‌داد، ولی حرفاش جدید نبودن. خیلی تکراری، خیلی... لوس؟ نمی‌دونم. از مدل حرف زدن وال و دیدش و اینا خوشم نمی‌اومد. حس بچه‌های ۱۴ ساله‌ی "هیچ‌کس من رو نمی‌فهمه و من خیلی خاص و عجیبم، بیلی آیلیش* گوش می‌دم و کلا به چیزای خیلی خاص و عجیب علاقه دارم و هیچ دوستی ندارم چون با بقیه خیلی فرق دارم و..." رو بهم می‌داد، متوجه منظورم می‌شی؟ اصلا من با این مدل حرف زدن و این خودخاص‌پنداری مشکل دارم.
خیلی می‌تونم حرف بزنم درموردش ولی حسش نیست. :دی
فقط در نهایت این رو بگم که عجیب‌ترین نکته‌ی منفی‌ش غلطای املایی و نگارشی عجیبش بودن! من از یه کتابی که چاپ شده و تو دستمه دیگه انتظار غلط هکسره یا نیم‌فاصله ندارم. :/

*قصد توهین به این آدم یا طرفدارهاش رو ندارما، ولی این تیپ شخصیتی که درموردشون حرف می‌زنم معمولا طرفدارشن. درواقع رابطه‌ی عموم و خصوص مطلق اینجا برقراره.