یادداشت 𝕯𝖊𝖘𝖎𝖗𝖊𝖊

        سووشون دومین کتاب سال ۱۴۰۴
میشه گفت اولین کتاب ایرانی که به طور رسمی خوندم 
همیشه نسبت به این نوع کتاب‌ها گارد داشتم و حتی توی کتابخونه من هم جایی نداشتن 
تا اینکه ترغیب شدم برای خوندن سووشون 
ذهنم درباره ش کنجکاو شد و این کتاب از همون فصل اول چنان من رو با خودش و زری و یوسف همراه کرد ، که به جرعت می‌تونم بگم داستان به این ظرافت و قشنگی نخوندم تا حالا 
دیشب کتاب رو تموم کردم اما برگشتم و از فصل ۲۰ تا آخر رو دو بار دیگه هم خوندم 
ظرافت داستان اینقدر زیاده که انگار من تمام مدت ساکت و یک گوشه ایستادم و همه چیز رو با چشمای خودم می‌بینم 
کتابی که اصلا گنگ نیست اصلا پیچیده نیست
همه چیز رنگ داره روح داره زنده ست 
با کاراکتر زری زندگی کردم ، با خنده ش خندیدم با گریه ش غصه خوردم 
این کتاب باز هم توی لیست خوانش من میاد 
یک بار خوندن کافی نیست براش