یادداشت Amin mousavi

        ناتوان قصد داره به بررسی دردهای درونی و شک‌های شخصیتی یک زن بپردازه که در دنیایی پر از انتظارهای بی‌رحم و استانداردهای سختگیرانه دست و پنجه نرم می‌کنه. رابرتس تلاش کرده داستانی بسازه که به عمق روانی شخصیت اصلی نفوذ کنه، اما این مسیر با چند ضعف جدی همراهه.

اول اینکه روایت کتاب گهگاه کند و کش‌دار می‌شه و احساس می‌کنی نویسنده سعی داره بیش از حد به جزئیات روزمره بپردازه بدون اینکه این جزئیات به ساختار کلی یا پیشبرد داستان کمک خاصی کنن. این باعث می‌شه ریتم کتاب پایین بیاد و خواننده دچار خستگی بشه.

شخصیت‌پردازی‌ها هم به اندازه کافی قوی و چندبعدی نیستن. گاهی انتخاب‌ها و واکنش‌های شخصیت اصلی بیشتر به نظر می‌رسه که مطابق کلیشه‌های رایج زنانه نوشته شده باشه و این باعث می‌شه کتاب از عمق لازم برای درگیرکردن خواننده برخوردار نباشه.

با این حال، کتاب در نمایش بعضی از احساسات خام و لحظات آسیب‌پذیری موفق عمل کرده و این بخش‌ها می‌تونن برای کسانی که دنبال روایت‌های احساسی‌تر هستن جذاب باشن. اما اگر به دنبال داستانی با پیچیدگی‌های روانشناختی واقعی و روایت پویا هستی، ناتوان ممکنه زیاد نتونه تو رو راضی کنه.