یادداشت

        نویسندگان کتاب به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که فقر (کمیابی) چه تاثیری بر تصمیمات انسان می‌گذارد.
نویسندگان بر این باورند که فقر، اعم از کمبود مالی، کمبود زمان، کمبود خود-مهاری، کمبود تمرکز و... باعث می‌شود که مسائل نیازمند رسیدگی فوری -با هر درجه از اهمیت- در اولویت قرار بگیرند و فرد نتواند به نیازهای مهم ولی غیرفوری فکر کند.
در این کتاب بسیاری از تصمیمات غیرمعقول افراد دچار کمیابی بر اساس این نظریه تفسیر و توجیه شده است. مسائلی مانند نسبی بودن درک افراد از صرفه‌جویی و تاثیر متقابل فقر و ناتوانی نیز در این کتاب مطرح شده است.
نویسندگان راهکارهایی را برای اهمیت بخشیدن به خواسته‌های مهم ولی غیرفوری، مانند پس‌انداز کردن یا حضور منظم در باشگاه، ارائه کرده‌اند.

ترجمه آقای میرابوطالبی روان است.