یادداشت مُحمَّد إبن‌ِأحمَد

        سوای همهٔ توانمندی‌های فنی و هنری امیرخانی، یکی از چیزهایی که تا حد زیادی اونو از  نویسندگان معاصرش متمایز می‌کنه خلاقیت و نوآوری و ایده‌های جذابش هست که تقریبا در تمامی آثارش می‌شه اینو دید. و خیلی از اوقات همین ایده‌هاست که قصه رو شروع می‌کنه یا پیش می‌بره یا در نقطهٔ درستی تموم می‌کنه. مثلا بیمهٔ جون در قیدار، یا یهودا در قصهٔ انگشتر ناصر ارمنی، و...
این‌جا هم اصلی‌ترین اتفاق، ایدهٔ جذاب نامه‌ها بوده که با پرداخت نسبتا خوبی همراه شده. (بعضی جاها مثل نامه همسر آرش تیموری و سوءظن به همسرش یا همین رفتار از همسر مرتضی مشکات ناپخته و نچسب به‌نظر می‌اومد.)
در کل کتاب رو دوست داشتم و از خوندنش (و بیشتر شنیدنش در طاقچه) لذت بردم. مزیت شنیدن  کتاب صوتی این کتاب اینه که هم از احتمال دچار شدن به ملال و دلزدگی جلوگیری می‌کنه، هم پانویس‌ها دست‌انداز خوندن نمی‌شه.  (البته در نسخه صوتی که طاقچه داشت یکی از نامه‌ها (نامهٔ تند رحیم میریان به معاونت عملیات پرواز)، موجود نبود.