یادداشت محمدمهدی حیدری

        تُرک‌ها مردمانِ عجیبی‌اند. تازه اگر به قول خودشان از نوع شش‌سیلندر (آذربایجانی) هم باشند که دیگر هیچ...
یا یک گوشه می‌نشینند و سرشان درلاکِ خودشان است؛ یا اینکه داغ و آتشین می‌شوند و می‌آیند و می‌غُرّند و هرچه جلویشان باشد را از میان برمی‌دارند.
ماجرای ۲۹ بهمن ۵۶ هم، به همین قاعده بوده است. تبریزی که تا یک‌ماه قبلش بُخاری نداشته و جریان انقلاب درمیان تودهٔ مردمش چنان رواج نداشته، با این قیام خودی و غیرخودی را به شگفت وامی‌دارد.
به قول آیت‌الله سیدمحمدعلیِ قاضیِ طباطباییِ تبریزی: «تبریز دیگ سنگی بزرگی است که دیر به جوش می‌آید، ولی اگر به جوش بیاید، کنترل آن آسان نیست.»