یادداشت حیدر عبداله زاده

حظی از حقیقت یعنی توجه و دیدن همین بعد حیوانی، چیزی که در انسان شناسی دینی یا انسان شناسی فلسفی هم میبینیم اما مشکل امثال فروید این بود که همه چیز را در همین میدید، همه چیز را ارجاع به همان میداد، کلا انسان را منحصر در همان میکرد، انگار همانگونه که مارکس زیربنای جامعه را اقتصاد میداند یا نیچه قدرت میداند، فروید مسأله جنسی میداند. همه مشکل به دیدن همه چیز با عینک جنسی است...