یادداشت طاها ربانی

        بیشتر برای این خوندم که به‌نظر سهل‌خوان و سرگرم‌کننده می‌اومد، که تقریباً هم همین‌طور بود. ولی دست‌آخر چیز چندانی عرضه نمی‌کنه.
کتاب در سال ۲۰۰۸ منتشر شده، اما چندباری از دونالد ترامپ هم، به‌عنوان یکی از اعضای ابرطبقه‌ی جهانی، اسم آورده. چین، در این کتاب، هنوز تبدیل به تهدید جدی نشده و رشد مداوم و پایدارش -برخلاف رشد افتان و خیزان هند- اون را به یگانه رقیب جدی آمریکا تبدیل نکرده. هربار از چین در کنار هند نام برده می‌شه، که الان که ما اختلاف دو کشور را می‌بینیم نکته‌ی بامزه‌ای به حساب می‌آد.
فارسی مترجم -شکرخدا- خوبه و برای همین هم خواندنش شکنجه نیست. مترجم‌هایی که فارسی بدی دارند جملات بی-سر-و-ته می‌نویسند و خواننده نمی‌تونه معنای خود جمله را بفهمه. اما در این کتاب جملات قابل‌فهم و -بیش از آن- خوشخوان‌اند، اما گاهی معنای بعضی جملات اشتباه به‌نظر می‌رسد.
نمونه: صفحه‌ی ۳۰۴
«بزرگترین کلیسای جهان، کلیسای انجیلی یوییدو فول در کره‌ی جنوبی، گنجایشی بیش از هشتصدهزار نفر دارد.»
درستش اینه که تعداد اعضای این کلیسا هشتصدهزار نفر است، نه گنجایش آن.
      
46

4

(0/1000)

نظرات

البته الان با دیده آینده نگر و اینکه   ببنید هیئت دولت امریکا دست هندیاس و اینکه امریکا و اروپا برای فردای مواجه با چین  نیاز به قدرت مند کردن  قدرتمند شدن هند داره به نوعی به یه نیاز جهانی تبدیل میشه برای جهان فردا برای مقابله با تک قطبی شدن جهان به وسیله قدرت چین  با ارزوی تشکیل کریدور آی مک
10

0

رابطه‌ی آمریکا با هند را در جنگ اخیر هند و پاکستان می‌شه دید. هندی‌ها از موضع وسط آمریکا خیلی ناراحتند. هندی که هم‌پیمان آمریکا در کواد هست و این همه برای مقابله با چین باد می‌شد موقعی که رودرروی استپلیشمنت نظامی-امنیتی وابسته به آمریکای پاکستان قرار می‌گیره کاملاً پشتش خالی می‌شه. هند وضعیت از اینجا رونده از اونجا مونده‌ای شبیه به خودمون داره. در رویای نظمی جدید و همزمان تشنه‌ی پذیرفته‌شدن توسط غربی‌ها.  

1

بستگی داره این نظم جدید رو از چه زاویه دید نگاه کنی الان همچیز از فیلتر تقابل چین و امریکا در فردا میگذره  درگیری هند و پاکستان یه چیز نرمال هست که معمولا همیشه به ضرر پاکستان بوده نمیشه ملاک قرارش داد، این که پاکستان قدرت دیپلماسی بهتری داره درسته حتی جرج تنت تو خاطرات اش از نزدیکی با فرد هم طرازش در دستگاه امنیتی پاکستان زمان حمله ۱۱ سپتامبر تعریف کرده که باهم صمیمی بودن اما اینها زمانی موجه بود که امریکا خطری مثل بن لادن رو حس میکرد الانم همین وزن رابطه  پاکستان با کنترل افغانستان که سنجیده میشه یعنی همون دیپلماسی گدایی وحشت و امنیت که پاکستان از نا امنی خودش برای باج گرفتن استفاده میکرد حتی الانم به غلط بودنش اعتراف میکنن ولی فکر میکنم بیشتر بلوفه ، اینکه یه استراتژی راهبردی  حمایت از هند رو در صدر قرار داده الکی نیست یعنی پشتوانه اش هم موجوده سطح پیشرفت تکنولوژی در چند ایالت هند در سطح جهانی هست ,یک کتاب هست یه اسم جهان مسطح هست نویسنده اش با الهام از پیشرفت هند اون ایده جالب مسطح شدن جهان با استفاده از تکنولوژی اینترنت مطرح کرده ،تک قطبی نمیشه مسائل رو دید  
@taharabbani 

0

هر کشوری بتونه منافع یه جمع  عده ای خاص رو تامین کنه میتونه ورق رو برگردونه همه چیز به منافع برمیگرده ،در مورد حمایت امریکا کیسنیحر بود اگر اشتباه نکنم گفته بود خطرناک ترین دوستی دوستی با آمریکاس اینو دیگه حتی رهگذر هم میدونه که حتی یه کشور تو ته افریقا هم میتونه با چند میلیون دلار برای خودش لابی بخره تو امریکا و اعمال نفوذ کنه ، امریکا معمولا سیاست هاش رو متر معیار کارخونه ها تسلیحاتی اش میچرخه تا منافع اش، کلا دولت و حاکمیت امریکا رو تضاد منافع بخشش خصوصی و دولتی میچرخه یه چیزی تو مایه های خصولتی ایران ولی تو آمریکا بجای دولت این بخش خصوصی که قدرت تو مشتشه و سیاست هاش دیکته میکنه جنگ بیشتر پول بیشترتر الان هم تهدید چین رو بورسه، تمام ریز و درشت دستگاه امنیتی امریکا دست بخشهای خصوصیه همین نفوذ ایلان ماسک و اعترافات اسنودن اگر بخونی میبینی به چه صورت ابر شرکتهای تکنولوژی چطور با الگوریتم ها و متر معیارهاشون از داده کاوی شون میخوان سیاستهاشون رو دیکته کنن سرمایه داری شده لویاتان  بجای حاکمیت
@taharabbani 

0