یادداشت رضا شیخلر

        با استفاده از حکایات و احادیث و اشعار نقض و شیرین به خوبی ما را متوجه این می‌کنه که به هیچ وجه نه از لحاظ اخلاقی و نه معنوی و نه دینی می‌توانیم خود را از دیگران بالا بدانیم و از جایگاه بالا به پایین شروع به عیبجویی از دیگران کنیم و خودمون رو مبرا از این عیوب بدونیم، در واقع با برخی از حکایات به خوبی به ما نشون میده که تا حد زیادی ما نسبت به عیوب خودمون دچار کوری هستیم و باعث نگاه از بالا به پایین میشه که اگه کمی در خودشناسی و معرفت النفس جلو بریم متوجه می‌شیم که بسیاری از این عیب‌ها بزرگترش در درون ما نهفته است و یا حتی به صورت فعال وجود داره و باعث رفتارهای  اشتباه در ما می‌شه.  
بنابراین وقتی ما به این آگاهی و معرفت دست پیدا کنیم اولین دستاورد این آگاهی فروتنی و تواضع هست و متوجه خواهیم شد که بسیاری از عیوبی که در دیگران هست بزرگترش احیاناً در ما وجود داره و این باعث میشه که ما توجه اصلیمون و تمرکزمون به خودسازی و تمرکز بر رفع عیوب درونی خودمون باشه و وقتی برای عیب جویی از دیگران نداشته باشیم.